نمایش ۸۵ عکس در اکسپوی همدم
هشتمین اکسپوی عکس همدم عصر روز شنبه با حضور جمعی از اساتید به نام عکاسی مشهد و هنرمندان این شهر در نگارخانه موسسه توانبخشی همدم آغاز به کار کرد.
در هشتمین اکسپوی سراسری عکس همدم پس از داوری آثار از سوی هیئت داوران بیش از ۸۰ عکس برای نمایش در اکسپو انتخاب شدند.
درآمد حاصل از فروش این آثار برای دختران ساکن در موسسه توانبخشی همدم هزینه خواهد شد.
براساس فراخوان هشتمین اکسپوی سراسری عکس همدم هنرمندان تا آخرین روز مرداد ماه سال جاری فرصت داشتند، آثار خود را با توجه به استاندارد‌های مندرج در فراخوان به دبیرخانه تحویل دهند.
آثار نهایی پس از برگزاری نشست داوری با حضور ساعد نیک‌ذات، حمیدرضا گیلانی‌فر، فرامرز عامل بردبار و مسعود احمدزاده انتخاب و تحویل دبیرخانه شد.
زهرا حجت، مدیرعامل همدم در رابطه با تعداد آثار رسیده به دبیرخانه گفت: «پس از اعلام اولیه و انتشار فراخوان هشتمین اکسپوی همدم، مجموعا ۱۸۴۵ عکس از ۳۳۹ عکاس و هنرمند کشورمان به دبیرخانه‌ی اکسپو رسید که نشاندهنده‌ی اهمیت سال‌افزون این رویداد و استقبال خوب هنرمندان خیرباور کشورمان از آن است.»
او تاکید کرد: «پس از داوری آثار رسیده به دبیرخانه اکسپو ۸۵ عکس و از بین عکس‌های فرزندان هنرمند موسسه ۹ عکس برای نمایش در این نمایشگاه انتخاب شده‌اند.»
اکسپوی عکس همدم که حالا هشتمین دوره برگزاری خود را تجربه می‌کند، تلاشی از سوی عکاسان مشهدی برای احترام و حمایت از دختران ساکن در موسسه توانبخشی همدم است.
۴۰۰ دختر همدم جدای از جامعه نیستند
ساعد نیک‌ذات از هنرمندان نام آشنای سینمای ایران و یکی از داوران هشتمین اکسپوی عکس همدم اظهارداشت: «امروز، برای من روز خاصی بود؛ ابتدا باید بگویم از خود کلمه‌ی همدم خوشم آمد. این همدم به معنای عده‌ی خاصی از انسان‌ها نیست بلکه در مورد کلیت انسان‌ها و طبقات اجتماعی و تعامل آنها با یکدیگر معنا پیدا می‌کند. همدم بودن یعنی ما کنار همیم و تفکیک شده نیستیم. من معتقدم نباید بگوییم این ۴۰۰ دختر از جامعه جدا هستند، بلکه آنها هم جزوی از این جامعه هستند.»
وی افزود: «تاثیر هنردرمانی در همدم خاص و شگفت‌انگیز است. ما شاهد انجام هنر‌هایی هستیم که به بهترین وجه ممکن در حال انجام دادن است. نتیجه‌ی آن این است که بیننده از مرحله‌ی ترحم عبور می‌کند و این فرزندان هنرمند را جزوی از مجموعه‌ی زندگی خودش می‌داند. من لحظه‌ی اول و در بدو ورودم احساسم درگیر شد که چرا این بچه‌ها با مشکلات خاص‌شان اینجا هستند ولی هرچه جلوتر رفتم و امکانات آموزشی آنها را دیدم از این حالت عبور کردم و به‌صورت طبیعی پذیرای رفتار و اخلاق آنها شدم.»
