غوغای ارکستر سمفونیک تهران با سازهای قدیمی
ارکستر سمفونیک تهران شب گذشته (۲۸ شهریور ۱۴۰۳) به رهبری آرش گوران در تالار وحدت روی صحنه رفت و قطعاتی از جمله «سوئیت طوفان برفی در ۹ قسمت از گئورگی شویریدوف، رقص شماره دو از آرتورو مارکز، سوئیت ماسکراد در پنج قسمت از آرام خاچاطوریان، شهر شگفت‌انگیز و مامبو از لئونارد برنستاین» را اجرا کرد.
اجرایی که نوازندگان و رهبر ارکستر هماهنگ بودند و همگی تلاش خود را برای ارائه اجرایی خوب کردند.
البته که ارکستر سمفونیک حتی اگر بهترین نوازندگان و رهبران را هم داشته باشد، بخاطر مسائلی همچون سالن و کیفیت سازها باز در بحث صدادهی با مشکل مواجه خواهد بود.
البته که این کنسرت، یکی از بهترین اجراهای ارکستر سمفونیک تهران در مقایسه با چندین کنسرت پیشین آن بود که همین مسئله بیانگر تاثیر حضور یک رهبر خوب در نتیجه کار ارکستر و انگیزه نوازندگان است.
در این اجرا که گاه مخاطب را به سرخوشی می‌رساند و گاه فضایی آرامبخش را برای او رقم می‌زد، به جزئیات هر رپرتوار توجه خوبی شده بود و ارکستر و رهبر در تلاش بودند این جزئیات را با کیفیت بهتری به گوش مخاطبان برسانند. حال اگر در جایی متوجه این جزئیات نشده‌اید، شاید این امر بیانگر آن باشد که دیگر باید به فکر یک سالن مناسب و سازهای باکیفیت برای ارکستر بود؛ چراکه ارکستر در حد بضاعت خود تلاشش را کرده بود.
