درگذشت بانوی داستان نویس، نجمه مولوی
نجمه مولوی داستان نویس مطرح مشهدی در سن ۷۰ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سرطان از میان ما رفت. ایشان مدرس، مولف، نویسنده و منتقد داستان کوتاه بودند. در زمینه ادبیات داستانی و همین طور داستان های خیلی کوتاه، دارای تألیفات بسیاری نیز بودند. درگذشت نجمه مولوی را به جامعه هنری مشهد تسلیت عرض می نماییم.
نام ایشان در بین داستان نویسان کشور و مشهد بسیار شناخته شده است. از فعالیت های دیگر ایشان به فعالیت در زمینه علوم تربیتی می توان اشاره کرد. در زمان حیات، ایشان مدیریت آموزشگاه هایی در حوزه صنایع نساجی و صنایع دستی را به عهده داشتند.
نجمه مولوی در رشته علوم تربیتی دارای مدرک کارشناسی بود. در چندین دوره نیز عضو شورای مشورتی داستان استان، عضو هیأت علمی جشنواره داستان های قرآنی، مسئول انجمن ادبیات داستانی در مشهد و داور در مسابقات داستان نویسی بودند.
ایشان از سال ۷۹ فعالیت در حوزه داستان نویسی را با نوشتن داستان های خیلی کوتاه آغاز کردند. پیش از آن نیز از سال ۷۳ در فعالیت های ادبی حضور داشتند. در کارنامه ایشان همکاری با مجلاتی همچون اطلاعات کودک و نوجوان نیز وجود دارد، که مربوط به دوره های پیش از انقلاب است.
گفته های نجمه مولوی از دوران کودکی
« در یکی از خانواده های قدیمی مشهد به دنیا آمدم؛ در محله سناباد. پدرم کارمند بود. ذوق هنری، صدا و خط خوشی داشتند و مرا در نوشتن که جزء علایقم بود، تشویق می کردند. یادم می آید شعرهای مهدی سهیلی را دوست داشتم و خودم چیزهایی می نوشتم که شاید بتوان اسم شعر روی آن ها گذاشت. »
آثار نجمه مولوی
در سال ۱۳۸۵ اولین اثر ایشان منتشر شد. پس از آن نیز هر سه سال یک کتاب داستان کوتاه از ایشان منتشر شد. در طول این زمان، ۴ کتاب داستان کوتاه چاپ کردند.
سال ۸۵
«مرا در آغوش بگیر» از نشر آهنگ قلم، مجموعه داستان کوتاه کوتاه
سال ۸۸
«از تلفن کارتی زنگ می زنم» از نشر آهنگ قلم، مجموعه داستان کوتاه
«در آشیان مهر» به سفارش مرکز خدمات مشاوره ای جوانان آستان قدس که تلفیقی از روانشناسی ارتباط و داستان است
سال ۸۷
«برای روزهای مبادا ۱ و ۲»، مجموعه داستان کوتاه مشترک
سال ۸۸
«اینجا خبری نیست»، مجموعه داستان مشترک
سال ۸۹
«یک آسمان امید» کاری تلفیقی از داستان و روانشناسی بلوغ برای مرکز خدمات مشاوره ای جوانان
«من و خانواده همسرم» تلفیقی از داستان و روانشناسی در زمینه ارتباط مطلوب با خانواده همسر
سال ۹۰
«شادی را به خانه ببریم» تلفیقی از روانشناسی و داستان در زمینه خانواده شاداب
آثار نجمه مولوی در سال ۹۱
«نفر هفتم» از نشر روزگار، مجموعه داستان کوتاه
«تمام شهیدان تو را می شناسند» داستانک هایی از زندگی شهدا بر اساس احادیث حضرت رضا (ع)
«و اما داستان» گرد آوری و تنظیم از مجموعه داستان کوتاه از نویسندگان خراسان رضوی
«باران آرایه ها» گردآوری و تنظیم از مجموعه داستان های برگزیده از جشنواره داستان های آیات
سال ۹۵
«سرشاخه ها» از نشر منادی تربیت تهران، مجموعه داستان مشترک در حوزه ادبیات پایداری
سال ۹۶
«بزرگترین آکواریوم دنیا» از نشر دستور، مجموعه داستان کوتاه
سال ۹۹
«قصه های قشنگ برای بچه های قشنگ» از انتشارات دستور
آخرین اثر نجمه مولوی
آخرین اثر این بانوی بزرگوار نیز رمانی به نام «روزهای طلایی زن» است. این رمان تنها اثر بلند داستانی ایشان بود.
رمان روزهای طلایی زن در رابطه با رویارویی یک زن با سه دوران پیش از انقلاب، انقلاب و دفاع مقدس است. حوادث این داستان در مشهد می گذرد. در این اثر سعی ایشان بر این بوده تا زبانی ساده و قابل فهم برای نسل جدید داشته باشد. این زبان ساده برای نشان دادن مکان ها، نوع زندگی و نگرش طبقه خاصی از جامعه آن زمان، به مخاطبان به کار گرفته شده است.
نجمه مولوی همچنین در انجمن های «خانه رمان» و «انجمن داستانی سمر» نیز عضویت داشتند.
