احیای گالری‌های هنری مشهد، یک پروژه جمعی است
گالری‌های هنری، به عنوان یکی از اصلی‌ترین زیرساخت‌های فرهنگی در هر شهر، می‌توانند نقشی کلیدی در توسعه هنر، تقویت اقتصاد فرهنگی، و ایجاد تعامل میان هنرمندان و جامعه ایفا کنند. اما در مشهد، این گالری‌ها در شرایطی قرار دارند که نه تنها از جایگاه واقعی خود فاصله گرفته‌اند، بلکه در خطر فراموشی و انزوا هستند. احیای گالری‌های هنری مشهد نیازمند رویکردی جمعی و اجماعی میان مدیریت شهری، هنرمندان، و مردم است.
یکی از معضلات اصلی، نبود اجماع میان مدیران شهری بر سر اهمیت گالری‌ها و حمایت از آن‌هاست. گالری‌های هنری، به رغم پتانسیل بالایی که برای جذب مخاطب و ارتقای جایگاه فرهنگی شهر دارند، اغلب از برنامه‌های حمایتی مدیریت شهری خارج می‌مانند. تصمیم‌گیری‌های مقطعی و نبود سیاست‌های پایدار در این حوزه، باعث شده تا این فضاها نتوانند به مأموریت اصلی خود در ترویج هنر و جذب مخاطب عمل کنند.
از سوی دیگر، مهاجرت هنرمندان مطرح به خارج از مشهد، ضربه بزرگی به گالری‌های این شهر وارد کرده است. بسیاری از هنرمندان برجسته، به دلیل نبود فرصت‌های مناسب برای رشد و ارائه آثار خود، به تهران یا حتی خارج از کشور نقل مکان کرده‌اند. این روند، مشهد را از هنرمندان شاخص خود تهی کرده و تأثیر مستقیمی بر کاهش سطح کیفی گالری‌ها داشته است.
مشکل دیگر، عدم توجه به سبد اقتصادی مردم در خرید آثار هنری است. در شرایطی که خرید آثار هنری برای بسیاری از مردم، به یک کالای لوکس تبدیل شده، گالری‌ها نتوانسته‌اند با ارائه طرح‌های خلاقانه، مثل فروش اقساطی یا برگزاری نمایشگاه‌های اقتصادی، ارتباطی پایدار با مخاطبان ایجاد کنند.
محدودیت‌های قانونی و به‌روز نبودن زیرساخت‌های فنی و تکنولوژی نیز بر مشکلات افزوده است. بسیاری از گالری‌های مشهد، از نبود تجهیزات مدرن نمایش و فروش آنلاین رنج می‌برند. همچنین، قوانین دست‌وپاگیر در زمینه دریافت مجوز یا برگزاری نمایشگاه‌ها، دست گالری‌داران و هنرمندان را برای خلاقیت بسته است.
احیای گالری‌های هنری مشهد، بیش از آنکه نیازمند تلاش فردی باشد، به یک پروژه جمعی وابسته است. مدیریت شهری، هنرمندان، گالری‌داران، و حتی شهروندان باید در مسیری مشترک گام بردارند تا این فضاها به جایگاه شایسته خود بازگردند و هنر مشهد دوباره درخششی ملی و جهانی پیدا کند.
